Krokodillenjacht

Vanmorgen wederom door de brulapen gewekt, al zaten ze nu verder weg van ons huisje. Toch nog in bed blijven liggen en pas toen de wekker ging uit bed gegaan. De koffers waren al zo goed als ingepakt, maar je hebt altijd nog van die dingen die er dan uiteindelijk toch nog bij moeten. Wel konden we om 07.00 uur de koffers netjes buiten zetten en zijn we doorgelopen naar het ontbijt. Als Bertus op de bel rammelt dan is het buffet geopend en mogen we aanvallen.
Na het ontbijt zijn we in een nieuwe bus gestapt, de andere had wat kleine mankementen, en de chauffeur wilde geen risico lopen op klapbanden dus heeft hij voor de laatste dan een nieuwe bus geregeld. Nadat wij vanmiddag afgezet worden in Manuel Antonio gaat Juan Carlos de chauffeur terug naar San José en gaan wij ons verplaatsen met het openbaar vervoer, hoe en wat zien we over een paar dagen wel.

Eerst zijn we met de bus ongeveer twee uur gaan rijden naar de krokodillen rivier. Hier leven ongeveer nog 3000 krokodillen en met de boot zijn we er een aantal gaan spotten. Nog geen 2 minuten op de boot en we zagen er al een paar liggen. Onze gids Jose ging proberen om het mannetje dat de naam Fidel Castro had, te lokken met een kippenpoot zodat wij daar foto's van konden maken. Nou, dat was goed gelukt. Wat een machtig en groot beest en dan was Fidel nog niet eens de grootste.

Onderweg tijdens de tocht hebben we verschillende krokodillen, vogels en leguanen gezien. Wat is het hier toch prachtig, en we hadden goed weer, wat natuurlijk meegenomen was. Bertus legde ons het een en ander uit over de habitat van de krokodillen en over wie nou het grootste mannetje van de rivier was. Dit is Mike Tyson, en dus zijn we op zoek naar hem gegaan. Ieder mannetje heeft in de rivier zijn eigen territorium. Mike Tyson heeft de hoogste rang, hierna komt Osama Bin Laden, en dan Fidel Castro. Vraag me niet waar de namen vandaag komen, maar bedenk even de persoon van de naam in zijn doen en laten en dan weet je wel hoe de krokodillen er uitzien en zich gedragen. Nadat we door het territorium van Osama waren gevaren, zagen we Mike Tyson al in de oever liggen. Het zou lastig gaan worden voor Jose om hem op een goede plek te krijgen zodat hij voor de foto gevoerd kon worden, maar hij ging het toch voor ons proberen. Hij heeft werkelijk aller uit de kast gehad Jose, en het is hem uiteindelijk gelukt Mike Tyson zover te krijgen dat hij voor de boot kwam te liggen en gevoerd werd. Jeetje mina, wat een groot beest, mega indrukwekkend.

Nadat de kippenpootjes voor Mike op waren zijn we stroomafwaarts richting het mangrovebos gevaren. Onderweg op elke oever kant zag je wel een of meerdere krokodillen liggen, de een nog groter dan de ander. Het mangrovebos dient voor kleine krokodilletjes als kraamkamer, hier zijn ze de eerste jaren het veiligste als ze nog jong en klein zijn. We hebben er ook een paar gezien. Nadat we een stukje van het mangrovebos gezien hadden zijn we met de boot weer terug gegaan naar onze opstap plaats. Onderweg kwamen we nog Saddam Houssein tegen, nee niet de echte, maar de krokodil met die naam. En ook deze man werd zorgvuldig gelokt met een kippenpootje en goed neergelegd om foto's te maken. Ik kan niet zeggen dat ik mega veel verschil zag in de krokodillen, want groot zijn ze allemaal.
Het was een geweldige tocht die we niet hadden willen missen.

Na ongeveer 20 minuten rijden kwamen we aan bij een winkelcentrum waar onze lunchstop zou zijn. We zijn, net als de meeste van onze groep, een broodje gaan halen bij de Subway. Hierna zijn we nog even naar de supermarkt geweest om wat boodschapjes voor de komende dagen te halen. Nadat iedereen zich weer in de bus verzameld had, moesten we nog ongeveer 1,5 uur rijden naar ons hotel vlakbij Manuel Antonio. Je zag bij de meeste dat het best wel vermoeid is reizen, dus hier en daar vielen de ogen dicht en lagen er wat te knikkebollen. Ziet er best wel schattig uit!
Rond 15.30 uur kwamen we aan bij na hotel. Een op de berg gelegen hotel met een soort van huisjes waar de kamer in liggen. Wij zitten natuurlijk zoals altijd helemaal in een uithoek op het terrein terwijl de rest aan de andere kant ziet. Gelukkig is het niet zo groot en konden we gewoon bij de jongens een spelletje gaan doen. Op dat terras werd het steeds drukker en uiteindelijk zaten we met 8 mensen Saboteur te spelen. Het was ontzettend gezellig!

Iets over 6 wilden we naar de kamer lopen om ons te gaan verkleden voor het diner, maar we werden toen door Bertus geroepen. Hij had een bruine bosslang op zij terras zitten en die moesten wij allemaal eens komen bekijken. Een klein dun maar lang slangetje wikkelde zich om het plantje heen. Toen Olivier het nodig vond hem wat te plagen omdat dat beter was voor de foto kwam de slang op de grond terecht. Hier was Bertus niet zo blij mee, want die heeft het niet zo op slagen, dus heeft Olivier hem uiteindelijk geholpen door de slagen met een soort van tak weg te zetten in de natuur.
We hadden nog maar een half uur over om ons klaar te maken, dus na een snelle korte douche zijn we naar de receptie gelopen omdat we vanuit daar met zijn alle naar het steakhouse een stukje verder op zouden gaan. Daar was het super gezellig en hebben we heerlijk gegeten.
Na nog een laatste drankje zijn we terug gelopen, de berg op, naar het hotel waar we op ons gemak nog even een verhaaltje hebben getypt. Morgen staat er voor ons niets definitiefs op het programma, en zijn we vrij om te doen en laten wat we willen. Heerlijk uitslapen dus!