Dag 11

Jeetje mina wat een tijd! 5.00 uur in de ochtend is geen tijd om op te staan zeker niet in de vakantie. Maar goed als we mee wilden naar de volgende plek dan hadden we geen keus. Dus zaten we braaf om 5.30 uur aan het ontbijt.
Vanmorgen vertrokken we in mini busjes met een lokale gids, naar het Deing Plateau. Onze chauffeur had er flink de vaart in, en vond het echt nodig om alle andere busjes op volle toeren in te halen. Gelukkig geen ongelukken gebeurd en we kwamen dan ook heelhuids met extra fotostop van een super mooi plaatje waar we boven de wolken zaten, aan op het plateau.

Daar kregen we een rondleiding bij de resten van een Boeddhistische tempel. We liepen daar allemaal met dikke vesten aan omdat het wel eens behoorlijk koud kon zijn, maar de zon scheen al heerlijk, dus die hadden we helemaal niet nodig.
Daarna zijn we met de mini busjes naar het kleurenmeer gegaan. Daar even wat paniek, want de videocamera begaf het even. We hebben dus geen bewegend beeld van het kleurenmeer, maar gelukkig hebben we de foto's nog. Niet dat het nou echt zo bijzonder was, want het was een blauwe met groen meer wat die kleuren heeft gekregen door de zwavel. 

Hierna zijn we doorgereden naar de krater op het Deing plateau. Dit plateau is ontstaan doordat er jaren geleden een vulkaanuitbarsting is geweest die de top van deze berg weggeblazen heeft. Hierbij zijn ook kraters ontstaan waar we natuurlijk even een kijkje zijn gaan nemen. Deze krater is nog behoorlijk actief en hij bubbelde dan ook behoorlijk. Gelukkig geen gevaar voor ons, maar wel is er 2 jaar geleden nog een eruptie geweest van deze krater. Er waren ook schattige mini kraters, die ook behoorlijk aan het bubbelen waren. Uiteindelijk werden we toch verblijd met het feit dat de videocamera toch weer wilde filmen.

Na dit vroege ochtend avontuur zijn we terug naar het hotel gereden waar we eerst nog lekker een kopje koffie en thee hebben gedronken, daarna begon de 3,5 uur durende busreis richting de Borobudur. Voordat we deze tempel gingen bekijken zij we gaan lunchen. Wederom rijst met kip, vis en groente, maar ook gelukkig weer wat Belgische Mie. 
Na de lunch was het dan zover, we zouden naar de Borobudur gaan. Eerst nog even de bus in (met een nieuwe tas, en keihard onderhandeld) om vervolgens ongeveer 1 km verderop uit te stappen op de parkeerplaats van de tempel.

Nog voordat we de ingang bereikt hadden stonden er al minimaal 10 verkopers aan ons te sjorren of we niet iets wilde kopen. Nee, en dat hebben we ze ook duidelijk gemaakt. De rotzakken!
We kregen en lokale gids mee die ook goed Nederlands kon praten, die ons uitleg gaf over het ontstaan van de tempel en de verhalen achter de 9 verdiepingen.
De eerste verdiepingen zijn allemaal bedekt met reliëf, waarin veel van vroeger in uitgelegd staat. Vanaf verdieping 7 kon je in de "hemel", (7 is geluksgetal in het boeddhisme) en kun je verder naar de 8ste en 9de verdieping. Overal waar je kijkt zie je stoepa's met boeddha beelden erin. Helaas zijn er de afgelopen jaren veel boeddha beelden gedeeltelijk of geheel gesneuveld door vulkaanuitbarstingen en aardbevingen. Gelukkig hebben ze veel kunnen behouden en werken er op dit moment 23 landen mee (via Unesco) aan de constante renovatie van de Borobudur.

Helaas konden wij niet heel lang op de tempel blijven omdat wij nog een andere excursie op het programma hadden staan. We zouden de Desa-tour gaan doen. Tijdens deze tour werden we met paard en wagen opgehaald om naar een lokaal dorpje te gaan, om daar van dichtbij te zien hoe de mensen er nog leven.
Het was een geweldige ervaring en we hadden het niet willen missen, zeker niet omdat we maar met 4 personen inclusief ons zelf waren die dit gingen doen. We hebben dus ook echt de tijd genomen en gekregen om rustig rond te kijken en kennis te maken met de bevolking. Natuurlijk hadden we een tas vol zeepjes en tandenborstels die we daar hebben achtergelaten. We werden met paard en wagen weer naar het restaurant gebracht, waar de rest van de groep zat te wachten.
Ze waren nog druk bezig geweest om voor Judith een kleine stoepa af te dingen, wat gelukt is!

De busreis zou nog ongeveer 1 uur duren, maar Tonny rekent daarbij het Indonesisch uurtje niet bij. Met als gevolg  we toch weer bijna 2 uur in de bus zaten voordat we aankwamen in het hotel. Werkelijk waar, echt een mooi hotel. Voordat we naar de kamer gingen eerst nog even de WiFi code gescoord zodat we het thuisfront op de hoogte kunnen houden.

We hadden om 19.45 uur met Jacqueline afgesproken om te gaan eten en kwamen uiteindelijk in de Coffee Corner van het hotel uit. Hier konden we van alles eten, dus zijn we een tafeltje gaan zoeken. We zagen wat groepsgenoten zitten die ook nog niet besteld hadden dus zijn we daar aangeschoven.
We kozen voor à la Carte, maar bij het bestellen ging het even mis. Er wilden verschillende mensen een pizza maar dat gingen niet lukken, dus werd het 7x lasagne en 1x cannelloni. Daar hebben we vreselijk lang op moeten wachten en wat nog het ergste was, 3 mannen die na ons kwamen kregen eerder te eten en ook nog eens een pizza. We hebben dus eerst maar even verhaal gehaald bij de serveerder maar die deed net of hij ons niet begreep.
Gelukkig was de lasagne wel lekker en was het toch een gezellige avond.

Nu is het weer bedtijd, want morgenvroeg wederom vroeg uit bed, want dan gaan we fietsen. We krijgen morgen weer een prachtige dag, maar voor nu..... Welterusten!