Dag 12

Onze wekker liep vanmorgen vroeger af dan de rest, omdat wij bedacht hadden sportief te gaan doen op een fietsje. We werden om 6.30 uur weggebracht naar de plek waar de fietsten stonden. Daar aangekomen kregen we een mooie fiets met mandje voorop, en de mannen een mountainbike. Van onze groep waren we met 4 en van de andere groep ook. Een mooi klein groepje, dus de fietstocht kon gaan beginnen. 

We fietsten samen met de lokale gids door de velden heen, wat prachtig was, maar we moesten niet vergeten om links te rijden. Gelukkig zat dat er snel in en fietsten we kont aan kont.

Regelmatig een stop om wat foto's te maken en uitleg te krijgen over wat we zagen. We hebben ook een stop gehad bij een basisschool. Een klasje kinderen was net bezig met de ochtend gymnastiek na het maken van een paar foto's werden we gevraagd mee te doen met de gymnastiekles. Dit lieten wij na geen twee keer zeggen, dus stonden we uiteindelijk alle 8 mee te doen. Het duurde werkelijk maar een paar seconde voordat de rest van de klassen van de school ook op het schoolplein stond om te kijken hoe wij het deden. En wat waren we goed, het zijn leuke foto's geworden, zo kunnen jullie straks allemaal zien dat we naast het fietsen ook nog anderen sportieve dingen hebben gedaan :D.

Nadat de gymles was afgelopen hebben we gevraagd of we wat foto's van de kinderen mochten maken. Dit was geen enkel probleem, zeker niet toen de directeur ook nog even kwam kijken. Uiteindelijk zijn we met de hele school en wij als toeristengroep op de foto gegaan. Ze zijn super leuk geworden en we gaan zeker proberen deze op de site te zetten.

Helaas konden we niet langer blijven, de kinderen moesten immers verder met de les, en onze fietstocht was nog niet ten einde.
Dus de konten weer op het zadel en trappen maar. Gelukkig was het tweede deel van de fietstocht wat meer naar beneden dus konden we ook regelmatig de benen even stil houden. De laatste stop voordat we er waren was bij een Boeddhistische tempel. Helaas zijn veel van deze tempels in deze omgeving flink beschadigd doordat de plaatselijke bevolking vroeger stenen nodig hadden voor hun huizen (hierdoor is 50% verloren gegaan) en door de aardbevingen en vulkaanuitbarstingen. Toch blijft het een bijzonder gezicht.

Hierna zijn we doorgefietst naar het eindpunt, de Prambanan. De rest van de groep die niet mee zijn geweest met de fietstocht stonden daar al op ons te wachten. Nadat Tonny kaartjes had gekocht en we allemaal een Sarong aankregen zijn we met de lokale gids de Prambanan gaan bekijken. 
Wat een machtig mooi ding!  Op het complex waar de Prambanan ligt, zijn oorspronkelijk 240 grote en kleine tempels. Helaas zijn er maar een stuk of 10 die je ook daadwerkelijk kan bezoeken en die je ziet staan. 
De rest van de tempels zijn ook hier verloren gegaan door aardbevingen en vulkaanuitbarstingen,  maar ook doordat ook hier de plaatselijke bevolking de stenen meenam voor hun huizen.

Na een heerlijke rondleiding, het weer was heerlijk, liepen we terug naar de bus (natuurlijk weer langs alle verkopers, en we hebben niets gekocht).
Nadat iedereen zich in de bus verzameld had zijn we doorgereden naar de startplaats van de Becaktour. Een becak is een soort van riksja waar je dan in gaat zitten en je vooruit laat rijden. Wat hebben we een lol gehad en wat zaten we heerlijk in het zonnetje in dat karretje. De berijders van deze becaks hadden soms de grootste moeite om ons vooruit te krijgen, maar als het dan wat naar beneden ging deden ze er ook alles aan om elkaar in te halen.
Ons eindstation was bij het Kraton, dat is het paleis van de Sultan. Sultan Henkie Penkie, die helaas niet thuis was. 

Op het paleis kregen we een rondleiding, met kei veel uitleg over Sultan Henk 1 t/m 10. De titel van Sultan gaat hier over van vader op zoon en ze hebben ook allemaal dezelfde naam. Daarom spreken ze hier van Sultan 1, Sultan 2 etc.
Sultan Henkie Penkie, de huidige Sultan heeft alleen maar dochters. Het word dus lastig om een troonopvolger te hebben. Ze gaan proberen om de wet te wijzigen zodat er een Sultana kan komen, maar het is ook goed mogelijk dat een van de jongere broers van Henkie Penkie het over gaat nemen als de tijd daar is.

Het was een leuke rondleiding, die naar onze mening net iets te lang duurde. Dit kwam meer omdat het erg warm was en we honger begonnen te krijgen omdat we deze ochtend al vroeg ontbeten hadden en daarnaast erg sportief waren geweest.
In de bus aangekomen dan ook aan Tonny gevraagd hoe laat we zouden gaan eten (het was inmiddels 12.30 uur) maar het was eerst tijd voor de koffiestop. Deze stop zou gehouden worden bij een leerfabriekje wat is opgezet door een Nederlandse. Recht voor de uitgang van de bus, was een bakker, dus zijn we met zijn vieren Riem en Elmer die ook mee waren fietsen, even een broodje gaan halen bij de bakker. Echter bleek achteraf niemand in de gaten te hebben dat we niet mee liepen, met als gevolg dat we onze groep kwijt waren.

We zagen in de verte wel onze bus staan dus zijn we op ons gemak daar naar toegelopen. Erik de bijrijder zag ons aangekomen lopen en heeft ons uiteindelijk naar de groep gebracht. Ondertussen heeft hij Tonny gebeld dat we er aankwamen, maar die leek nog niet echt in de gaten te hebben dat we er niet bij waren. We hebben wel lol gehad, maar waren ook wel blij dat we weer bij de groep waren.

Na de koffie zijn we doorgereden naar de lunch. Niet erg spectaculair, met rijst en kip etc. Maar wel leuk dat het personeel van het restaurant de moeite nam om tegen ons Nederlands te spreken.
Toen iedereen klaar met eten was, zijn we naar een zilverfabriekje gegaan. Hier werd nog met de hand zilver bewerkt gemaakt en opgepoetst om het vervolgens te gaan verkopen in hun winkeltje, waar wij uiteraard langs moesten lopen op weg naar de uitgang. Ons weer goed kunnen beheersen en het geld in de portemonnee laten zitten.

Ondanks dat we vandaag redelijk bijtijds terug zouden zijn, was het toch alweer 15.15 uur voordat we bij de zilverfabriek weggingen en we zouden ook nog een stop hebben bij de Batikfabriek. Hier worden nog met de hand stoffen bewerkt met was en verf om mooie patronen in de stof te krijgen. Wederom erg interessant, maar dat we dan weer verplicht door de winkel moeten daar zijn we wel een beetje klaar mee. Andere van de groep zijn wat shopgieriger geweest, en kwamen dan ook met een aantal tassen naar buiten.

Uiteindelijk waren we om 17.00 uur terug bij het hotel. Omdat we nog wat boodschappen wilden hebben voor morgen in de trein, zijn we direct uit de bus naar de Carrefour gelopen. Daar boodschappen gedaan en ons snackpakket even goed aangevuld. 
Omdat we om 18.00 uur de koffers buiten moesten zetten (bus vertrekt vanavond naar het volgende adres terwijl wij morgen met de trein gaan) zijn we snel terug gelopen en hebben we gedoucht, koffers ingepakt en even gerelaxt. 
Om 18.30 uur was het verzamelen bij ingang van het hotel om naar de dansvoorstelling met diner te gaan. 

Wat een luxe hotel was het waar we gingen eten, maar daar was tijdens de maaltijd weinig van terug te zien. Een karig buffet, met koude frietjes en kip. We hebben deze vakantie al veel beter gehad. Het was ook haasten want om 20.00 uur zou de voorstelling beginnen en moesten we op onze plek zitten.

De dansvoorstelling zelf zou eigenlijk maar tot 21.30 uur duren, maar omdat het een speciale voorstelling was vanwege het 36 jaar bestaan, kwamen we pas om 22.10 uur van de banken af. We hadden inmiddels een houten kont gekregen en verlangden ook ontzettend naar ons bed.
De voorstelling op zich was leuk, maar we hadden er beide meer verwacht en het duurde eigenlijk 45 minuten te lang. De rest van de groep die mee waren hadden dezelfde gedachte en de sfeer in de bus terug was dan ook niet heel erg gezellig.
Dit kwam omdat we toen al wisten dat we morgenvroeg om 5.00 uur gewekt worden om vervolgens om 6.15 uur te vertrekken, naar de trein.

In het hotel aangekomen (het was inmiddels 22.45 uur) zijn we dan ook direct naar de kamers gegaan om te gaan slapen. Gauw tandengepoetst en het bed ingekropen. Natuurlijk nog even een berichtje aan het thuisfront gestuurd voordat het licht gedoofd werd.
Welterusten!