Dag 1: Amsterdam - Niagara Falls

Dinsdag 15 september 2015

Vandaag is het de dag... Ons vertrek naar Canada en later naar de USA voor onze roadtrip.
We hadden afgesproken dat Paul (die zou ons wegbrengen) en Judith rond 7.00 uur bij mij zouden zijn.... Dus dat betekende om 6.00 uur de wekker, een kwartiertje later kreeg ik van Judith al een berichtje dat ze onderweg waren, nou die hadden haast.... Maar dat betekende opschieten....

Ontbijtje klaar maken, laatste spulletjes in de koffer.... Ik was er klaar voor. Tot ik rond 6.30 uur een telefoontje krijg, een lichtelijke in paniek gesprongen Judith.... Ze stonden met een klapband langs de kant van de weg.... Tja, kan gebeuren... Gelukkig hadden ze zelf niets, maar ja er moest wel een nieuwe op. De ANWB werd gebeld en die zouden binnen het uur er zijn.... Daar ging onze planning om rond 7.00 uur te vertrekken.... Maar goed, niets aan te doen dus er werd gewacht. Ik zat heerlijk thuis op de bank tv te kijken en Judith en Paul stonden in een fluoriserend hesje achter de vangrail. De ANWB was er gelukkig snel, en hup hup, daar lag een nieuwe band op. Gelukkig een goede band om ook gewoon nog naar Amsterdam te kunnen rijden. En rond 7.30 uur stonden ze bij mij op de stoep.

Gauw nog even een plasje, de koffer in de auto en gaan met die banaan. En natuurlijk heb je dan ook nog eens de pech dat het druk is op de weg en dat we ruim een half uur in allerlei files hebben gestaan. Maar toch... Uiteindelijk waren we rond 9.15 uur op Schiphol en hadden we dus nog zeeën van tijd.

Na het inchecken, door de nieuwe controle heen van Schiphol. Het loopt allemaal erg soepel en ook bij de douane hoeven we niet zo lang te wachten. Daar staan we dan, nog een beetje aan het bijkomen van wat er in de afgelopen uren allemaal gebeurd is, en met de gedachte dat we toch nog ruim 1,5 uur moeten wachten voordat we kunnen gaan boarden, zijn we eerst maar even wat gaan eten. De volgende keer kunnen we gewoon nog later vertrekken :).

Maar wij tijdsmensen vinden het toch wel fijn dat we alles op het gemak kunnen doen, dus we ontspannen een beetje en lopen op tijd richting de gate. Het vliegtuig staat al te wachten... Het thuisfront word nog even op de hoogte gebracht van alle in side outs van de afgelopen morgen, samen met de daarbij behorende klapband foto's. Nou daaraan kun je zien, dat Paul en Judith ontzettend veel geluk gehad hebben.... Het had zomaar ook anders kunnen zijn....

Maar goed, dat achter ons gelaten, staan we bij de gate te wachten tot we mogen boarden. Netjes achter in de rij aangesloten, maar toen we door wilde lopen na de controle, bleek dat we nog geen stoel nummers hadden, dus we moesten nog even wachten. Uiteindelijk kregen we een nieuwe boardingpass, maar daar stond op vermeld dat we niet naast elkaar zouden zitten, maar schuin achter elkaar. Daar waren we natuurlijk niet zo blij mee... In het vliegtuig aangekomen, was het gelukkig geen probleem om toch van stoelen te wisselen met de andere passagiers, waardoor we recht achter elkaar zaten. Nog niet ideaal, maar goed te doen.

Onze vlucht is rustig verlopen, af en toe een paar hobbels in de weg, maar geen schokkende dingen. We zijn goed verzorgt van gas, water en licht... Oftewel drankje, snacks en eten, en de vlucht verliep dan ook snel en soepel. Dat konden we van de kofferband niet zeggen. Nadat we door de paspoortcontrole geweest waren, en weer een nieuwe stempel in ons paspoort hebben gekregen, konden we door naar de kofferband. Ik denk dat we daar zeker een uur op hebben moeten wachten. En als het nou druk was op de luchthaven, nou niet echt.

Met de koffers, zijn we naar de car rental service gelopen. Alles stond netjes aangegeven, niet altijd even duidelijk en als we op onze papieren hadden gekeken hadden we gelijk geweten waar we naar toe moesten, maar uiteindelijk vonden we Alamo Car Rental. Na wat papierwerk, werden we naar onze auto gebracht. De beste knul vroeg of we een gratig upgrade wilde hebben, euh.... Als we niets voor hoeven te betalen en we later ook geen rekening krijgen, dan doe maar. En daar stond ie dan, een prachtige Ford Escape.... Ja, auto liefhebbers onder ons, dit is ook een mooie auto. Een ruime auto met airco, een grote kofferbak, maar wel een automaat. Hmm, daar heb en we nog nooit ingereden, of de beste vent even kon uitleggen aan ons hoe dat moest.... Die uitleg was kort maar krachtig, maar goed we zouden het wel gaan zien hoe het zou zijn. Na een rondje om de auto, en nog even een klein vraagje waarom er geen nummerplaat aan de voorkant zat (niet nodig in Ontario en Quebec) kon de tocht naar ons hotel bij de Niagara Falls beginnen.

Nou, het is een eitje om in een automaat te rijden. Heb geen enkele keer de behoefte gehad om te schakelen en dus met links de rem in te drukken, en na een tocht van ruim 1,5 uur (misschien was het nog wel wat langer) kwamen we aan bij het hotel. Dat hadden we mooi samen ff gedaan, met die auto.

Na het inchecken, zijn we richting de Niagara Falls gelopen, WoW, wow, wow. Wat een geweldig natuur fenomeen is dat. Je kijkt je ogen uit, en dat hebben we ook gedaan, en natuurlijk ook veel foto's gemaakt. Het is wel echt klimmen en dalen om bij de Falls te komen, dus dat zal waarschijnlijk spierpijn worden. Nadat we de Falls, het was inmiddels donker geworden, ook nog verlicht hadden gezien, met de daarbij natuurlijk tientallen foto's zijn we een hapje gaan eten. Alles in het plaatsje is commercieel ingesteld. Overal vind je pizzeria's, Starbucks, en nog vele andere restaurantjes, heel veel souvenirswinkeltjes maar een pinautomaat vergeet het maar. Nadat we toch wat geld gepind hadden, hebben we snel een pizza op. Prima en goed bereid, maar niet echt goedkoop. Ach, je bent maar een keer op vakantie (in ons geval twee keer per jaar).

Na het eten, gauw nog even een fles water gekocht en terug naar het hotel gewandeld. De jetlag, en de lange uurtjes dat we wakker waren, speelden inmiddels een grote rol. Hup, pyjama aan en het bed in (gedoucht hadden we aan nadat we aangekomen waren in het hotel). Slaap lekker en tot morgen!