Dag 3: Toronto

Donderdag 17 september 2015

Goedemorgen, deze bedden op deze prachtige kamer slapen heerlijk. Maar helaas moesten we om 6.00 uur de wekker zetten, want de auto had een parkeerkaartje tot 6.00 uur. We zijn er gisteren achter gekomen dat tegen over het hotel een parkeergarage is en dat we de auto daar nog ietsje voordeliger neer kunnen zetten, maar ook nog eens een langere tijd zonder dat we een nieuwe parkeerkaartje moeten kopen. Dus Judith is eruit gegaan om de auto te verzetten!

Toen dat gelukt was, waren we natuurlijk allebei klaar wakker. Maar dat maakte niet zoveel uit, want zo hadden we meer tijd om Toronto te bezichtigen. We zijn eerst op zoek gegaan naar een tentje om te ontbijten. De stad is hier zo groot, dat dat gelukkig geen probleem was. En al snel zaten we aan een heerlijke grote kop thee met een broodje. Dit ontbijt lust ik elke dag wel.

Tijdens het ontbijt hebben we even gekeken hoe we vandaag Toronto zouden verkennen. Het grootste gedeelte van de bezienswaardigheden in de stad is op loopafstand, maar er was ook een mogelijkheid om de hop on hop off bus te pakken en als echte toeristen de stad te doorkruisen. Dat hebben we dan ook maar gedaan, met het kaartje in de hand stonden we met nog eens 10 toeristen te wachten op de eerste bus. We hebben heerlijk boven plaats genomen in het zonnetje. Toch handig z'on bus. Je ziet alles wat je moet zien en tegelijkertijd zit er iemand op de bus die je a la minute verteld wat je ziet en eventueel de geschiedenis of iets dergelijks erbij.

Bij Casa Loma zijn we eruit gegaan. Onze eerste stop van vandaag. Het kasteel werd gebouwd in 1911 door Sir Henry Mill Pellatt, voor zijn vrouw. Deze man is rijk geworden door de winning van energie uit waterkracht bij de Niagara Falls. Het kasteel heeft een tuin van meer dan 20 km2, meer dan 800 meter aan tunnels, een hoop slaap en badkamers en nog veel meer. Helaas stond het, zoals wel vaker bij ons als we gebouwen gaan bezoeken voor een groot gedeelte inde steigers. We vonden het dan ook niet echt de moeite waard om $25 per persoon te betalen om de voorkant van het kasteel te zien. We doen het dus maar met de foto's van de achterkant. Ook mooi om te zien hoor, maar we hadden iets spectaculairders verwacht.

Na dit kasteel zijn we weer op de bus gestapt. We hebben de hop on hop off route gevolgd, tot aan de haven. Het was heerlijk vertoeven boven op de bus, genietend in het zonnetje. Aangezien de gids op de bus bij de haven vertelde dat het nu het juiste tijdstip was om met het gratis rondvaart bootje mee te gaan omdat het nog niet zo druk was, besloten we om dit dan ook maar te doen. We hebben ons eerst even ingesmeerd, want het zonnetje stond hoog aan de hemel en we hadden een strakke blauwe lucht, dat zou dus anders verbranden worden.

Het was een heerlijk boottochtje van ongeveer 45 minuten. We vaarde door de Toronto islands, waar verschillende kleine haventjes en jachtclubs gevestigd zijn. Er zit ook een natuur gebied bij, wat in handen is van de Toronto Goverment. Omdat ze het natuurgebied wilden behouden, moesten de huisjes die gevestigd waren op de Toronto Islands eigenlijk verdwijnen, maar daar staken de bewoners natuurlijk een stukje voor. Om beide partijen van dienst te zijn kwam het tot een bijzondere overeenkomst... Namelijk dat families die in de huisjes woonden een overeenkomst aangingen voor 99 jaar. Na 99 jaar komt de overeenkomst te vervallen, maar kan verlengd worden de kinderen en kleinkinderen van de familie, zodat het huisje toch in bezit blijft. Er werd afgesproken dat er verder geen andere huisjes op de Toronto Island gebouwd zouden worden, om zo het natuurlijk gebied te beschermen. Vanaf de boot hadden we ook een prachtig uitzicht over de skyline van Toronto. Dat zijn weer veel foto's geworden!

Na de boottocht zijn we weer op de bus gestapt. Deze bracht ons naar Old Toronto, de wijk waar Toronto eigenlijk gesticht is. Een centrale ligging, aan de rand van Lake Ontario. In de wijk Old Toronto waren vroeger vele distilleer bedrijven, we hebben even een kijkje genomen, heel boeiend was het niet. Omdat we wel zin hadden in een kleine wandeling, hebben we bus even gelaten voor wat het was. Omdat het tegen lunchtijd liep, hebben we bij de subway een broodje gegeten. Hierna zijn we weer richting de volgende busstop gewandeld. De bus komt normaal gesproken elke 21 minuten, maar op een een of andere manier hebben we toch een half uur moeten wachten tot de eerste bus langs kwam. We besloten om bij stop 3 weer uit te stappen en te wandelen naar het Parlement gebouw, een prachtig gebouw in koloniale stijl. De horizon achter het gebouw is wettelijk beschermd, er mag geen hoogbouw geplaatst worden zodat het uitzicht op het gebouw altijd vrij blijft van gebouwen.

Vanaf hier zijn we naar het oude en het nieuwe stadhuis gewandeld. Hoe groot kan het contrast zijn. Het nieuwe is super modern, en staat daar samen met een moderne fontijn, en daarnaast ligt dan een beetje verscholen tussen alle andere moderne gebouwen het prachtige oude stadhuis. Voor het nieuwe stadhuis stond in grote letters Toronto geschreven, daar moesten we natuurlijk even mee op de foto.

Vanaf het stadhuis, zijn we in de richting van de CN tower gewandeld. We konden er voor kiezen om de bus te nemen, maar wandelend waren we er bijna net zo snel. Het liep tegen 16.30 uur toen we onze kaartjes kochten voor de toren. Daar gingen we dan, in 58 seconden naar een hoogte van 350 meter. Wat een geweldig uitzicht over de stad. Eerst hebben we wat gedronken in het restaurant, wat door de wandeling die we maakte en het warme weer (nee, we klagen zeker niet) hadden we toch wel dorst gekregen. Hierna hebben we weer een hele hoop foto's gemaakt van het uitzicht. Bij het observatiedek heb je ook een glazen plaat. Op de boot werd ons verteld dat de glazen plaat sterk genoeg is voor het gewicht van 14 nijlpaarden, maar als je daar dan op staat en je kijkt 350 meter naar beneden, dan beginnen de knieën toch wel wat te knikken en komt er zweet in de handjes te staan. Het zal je maar gebeuren. Gelukkig is er niets gebeurd, en konden we vanuit het observatiedek nog eens 100 meter verder omhoog. Hier moet je extra voor betalen, maar is zeker wel de moeite waard. Onder ons zagen we de stoere bikkels van de Egde Walk. Die hangen dan aan een harnas met kabeltje aan de rand van de toren op ongeveer 350 meter hoogte. Leuk, maar je moeten geen gekke dingen opzoeken werd ons verteld. Wel leuk om ze te volgen.

Ondertussen dat we op de Skypod waren (447 meter hoogte) was de zon aan het ondergaan.wat gaf dat toch een prachtige gezicht over de stad. Omdat we op het observatiedek betere foto's daarvan konden maken, zijn we met lift weer naar beneden gegaan. Daar was het wel een beetje dringen voor een goede plek, maar dat lukte ons vrij aardig. Omdat Judith ook nog graag wat foto's, en ik overigens ook wel, wilde hebben van Toronto By Night, kozen we ervoor om in het restaurant Horizon op het observatiedek wat te gaan eten. Ondertussen werd het buiten steeds donkerder en gingen er steeds meer lichtjes aan. Wat een mooie uitzicht hadden we terwijl we een zalm gerecht een een vegetarische hamburger zaten te eten. Na het eten hebben we nog even wat foto's gemaakt van het uitzicht en zijn we tegen 20.45 uur met de lift van 58 seconden weer naar beneden gegaan.

Het nadeel van dat we zolang op de toren gebleven zijn, is dat de hop on hop off bus niet meer reed, en dat we dus te voet terug naar het hotel moesten wandelen. Na een hele dag door de stad heen sleuren en slenteren waren onze voeten er niet zo heel blij mee, maar ja je moet wel terug naar het hotel. Na ongeveer 45 minuten wandelen kwamen we aan bij het hotel. Wij blij dat we al wat gegeten hadden en dus op onze kamer na een heerlijke douche gelijk het bed in konden! Het was een geweldige dag! Tot morgen!