Schildpadden

Vanmorgen door de wekker gewekt. Rustig gedoucht en naar het ontbijt gelopen. Daar zat nog helemaal niemand, en er was een bordje gebruikt. Hmm, misschien waren we toch iets aandeel vroege kant met onze wekker. Wel heerlijk ontbeten en wat rust op de vroege ochtend is ook niet verkeerd. Langzaam kwam de rest van de groep binnen druppelen om te eten. Het was inmiddels begonnen met druppelen en we zouden eindelijk een wandeling in de tuin gaan maken, dus het was te hopen dat het zou stoppen met regenen. Gelukkig had Bertus wel gezegd dat de wandeling uitgesteld zou worden als het zou blijven regen.
Wij zijn na het ontbijt even terug naar de kamer gegaan om de laatste spulletjes voor de wandeling te pakken. Om 09.00 uur waren we bij het laarzenhok. We zouden namelijk een wandeltocht door de drassige tuin van het hotel gaan maken, en dan kwamen laarzen wel goed van pas. Nadat iedereen voorzien was van laarzen en ook nog eens goed ingesmeerd waren met anti-muggenspul kon de tocht beginnen.

Eerst zijn we op zoek gegaan naar de luiaard die ergens in een boom in de tuin zou zitten. We hebben ze allemaal gehad, maar niets gevonden tot Jaap onze meester vinder zijn oog er eens op liet vallen, en ja hoor, nog geen twee tellen later had hij het beest al gevonden, hoog in een boom. Natuurlijk wat foto's gemaakt en daarna door de blub gaan wandelen. We hebben veel gezien, maar ook veel gevoeld. Jeetje mina, verschrikkelijk zoveel muskieten dat er zaten. We werden er een beetje gek van. As je bleef lopen viel het wel mee, maar zodra je stilstond werd je bijna aangevallen. Wat waren wij blij met het anti-muggenspul.

Bijna aan het einde van de wandeling konden we nog een bochtje maken richting een heel groot wespennest. Het zijn wespen die aan je blijven kleven en in je haar kruipen, maar zeker ook kunnen steken. Natuurlijk konden wij het niet laten om met nog een aantal andere er toch naar toe te gaan om te gaan kijken en wat foto's te maken. Nou we hebben het geweten, de wespen hadden ons in het vizier gekregen en we zijn net niet snel genoeg omgedraaid om niet aangevallen te worden. Vooral Jaap zat helemaal onder en we moeten hem "redden" van de wespen. Ook Olivier, Rein, Judith en Bertus hadden er minimaal een op zich gekregen. Gelukkig is niemand gestoken en waren we op de weg terug van alle wespen verlost. Op een enkele na die toch nog bij Olivier in het shirt zat. Bij terugkomst in het hotel de laarzen afgespoeld en terug naar de kamer gegaan. We hadden nu weer even de tijd om iets voor ons zelf te doen, want we zouden pas om 13.00 uur gaan lunchen.

Waar de rest van de groep er voor koos om naar het zwembad te gaan, hebben wij de tijd doorgebracht op onze kamer. De haartje ingevlochten en gezellig gekletst met een muziekje op de achtergrond. Om 13.00 uur geluncht, wederom heerlijk en ons daarna klaargemaakt voor de boottocht.
We zouden met een open boot gaan, en de lucht zag er maar donker uit. Om niet nog meer schade te hebben aan de camera's alles maar goed ingepakt in plastiek zakken in de rugzak. Wij hoefde geen poncho's mee te nemen want die zouden we krijgen van het hotel.
De boottocht begon, en het was heerlijk weer. Het was eerst ruim een uur varen naar het nationaal park en daar hebben we ook heerlijk door de grote en kleine straatjes rondgevaren. Apen, vogels, zelfs een vis hebben we gezien, maar de groene ara, de Jaguar, ende zeekoe lieten zich niet aan ons zien.
Na een aantal uren heerlijk rondgevaren te hebben moesten we in volle vaart terug naar het hotel, het word hier namelijk vroeg donker en onze boot had geen licht. Gelukkig op tijd aangekomen bij het hotel en ons klaargemaakt voor het diner en de schildpaddentocht.

Rond 20.30 uur werden we door een boot van de schildpadden organisatie opgehaald. Het was pikdonker en ook de omgeving deed spookachtig maar mooi aan. Na ongeveer een 40 minuten gevaren te hebben kwamen we aan in het dorpje Tortuguero. Daar kregen we uitleg van George en Andrés over wat we allemaal moesten doen als we van de schildpaddenspotters de juiste plek aangewezen kregen om naar een schildpad toe te gaan. Nadat alle papieren in orde waren zijn we in een groep van 8 en een groep van 6, Bertus meegerekend, naar onze sectie gelopen. Daar werden al onze papieren gecontroleerd en kregen we te horen dat er vlakbij op het strand al een schildpad was waar we naar toe mochten om te kijken. Op het strand aangekomen werden de plannen gewijzigd. De schildpad was al drie keer van plaats verhuisd en om haar niet te veel te storen en haar rustig haar gang te laten gaan zijn we naar een andere sectie gelopen.
Daar was namelijk ook al een schildpad bezig een gat te graven voor de eieren. Dit gat moet ongeveer 50 cm diep zijn en ze zat al op 20 cm, dus het ging de goede kant op. We zijn met zijn allen door het donkere bos, maar goed dat we zaklampen bij hadden, naar sectie 41 gelopen. Daar zijn we in een soort van polonaise het strand opgelopen. Het was pikdonker maar we mochten geen zaklampen meer gebruiken want dat zou de schildpadden afschrikken en storen in hun proces om eieren te leggen.
Onze gids George legde in het Engels van alles uit over de schildpadden en het proces wat ze moeten doorlopen om even te kunnen leggen. Dit was een zeer interessant verhaal en onze vragen mochten we gewoon stellen. Af en toe ging hij mij zijn rode lichtje kijken wij de schildpad hoever ze was. En na de tweede keer konden we in groepjes van 4 gaan kijken bij het eieren leggen. Wow, wat waanzinnig om te zien. Soms valt er een, maar meestal meer eieren naar beneden in het diepe gat wat ze net gegraven had. Na ongeveer 30 seconden werd er gewisseld, want in een tijdsbestek van ongeveer 10-15 minuten kan een schildpad tussen de 60-150 eieren leggen. Dit gaat dus ontzettend snel, en om iedereen de kans te geven dit te zien, moesten we regelmatig wisselen van plek.
Toen wij de tweede keer terug ging om te kijken bij het eieren leggen, was ze net klaar, en begon ze met het volgende proces. Het bedekken en het camoufleren van de eieren in het nest. Ook hier werd regelmatig gewisseld van plek, maar konden we wel alle 8 tegelijkertijd bij haar kijken.
Toen wij terug liepen naar onze plek op het strand, kregen onze gids een berichtje van de spotter dat er 50 meter verderop een andere schildpad klaar was met het proces en weer onregelmatig was naar de zee. Wij mocht haar op een afstandje volgen tot we haar niet meer zagen in het water. Dit was een schildpad die ongeveer 40-50 jaar oud was, nog vrij jong want een schildpad begint pas op haar 30 jaar eieren te leggen. Ze woog ongeveer 150 kg en wat opviel was dat ze haar linker achter flipper half miste. De gids vertelde dat ze in de zee waarschijnlijk een keertje is aangevallen.

Nadat we haar niet meer zagen zijn we terug naar "onze" schildpad gelopen. Ze was inmiddels al een halve meter opgeschoven om haar nest te camoufleren, zodat het niet duidelijk is waar de eieren liggen. Je zag echt dat het vermoeiend voor haar was, want na een paar keer zand geschoven te hebben moest ze echte even op adem komen. De gids hoorde haar ook ademhalen, maar dit was voor ons niet te horen. Ook tijdens dit proces zijn we regelmatig gewisseld met de andere groep zodat iedereen alles van dichtbij kon meemaken. Deze schildpad was nog helemaal een jonkie, ongeveer 30 jaar oud en het zou maar de eerste keer geweest kunnen zijn dat ze eieren kwam leggen. Ze woog ongeveer 90-100 kg en was nog niet getagd. Op Tortuguero zijn ze ongeveer 60 jaar geleden begonnen met het taggen van schildpadden om zo meer over ze te weten te komen. Hierdoor zijn ze erachter gekomen dat de schildpadden (vrouwtjes) altijd terug keren naar hetzelfde strand om daar 30 jaar nadat ze geboren zijn eieren te komen leggen. Dit proces van eieren leggen herhalen ze ongeveer 4-6 keer in de 4 maanden. Elke 12 dagen nadat een schildpad eieren gelegd heeft, heeft ze weer genoeg eieren om dit proces te herhalen. Nadat ze een jaar gelegd hebben, blijven ze een aantal jaar weg, om dan een paar jaar later weer op hetzelfde strand (van 24 km lang) terug te komen, om wederom eieren te leggen.

Onze schildpad was een snelle, want na ongeveer 20 minuten camoufleren, vond ze het goed genoeg en begon ze aan haar tocht terug naar de zee. Omdat ze zo snel was, mochten wij dit ook nog mee maken, want normaal gesproken ga je weer van het strand als je het hele proces gezien hebt. We hadden er al een naar zee zien gaan dus eigenlijk moesten we al terug. Wat een mooie bonus, met zijn alleen achter de schildpad aan richting de zee, kijken en wachten tot het water haar weer opgenomen had. Wat was het waanzinnig en ontzettend bijzonder om te zien. Het is jammer dat we geen foto's mochten en konden maken, maar deze belevenis blijft altijd in onze gedachte zitten. Nadat onze laatste vragen beantwoord waren zijn we in dezelfde polonaise weer van het strand afgelopen. Op de tocht terug naar de boot, zijn de gidsen nog allerlei andere dieren voor ons gaan zoeken. Zo hebben we weer een giftige gele slang gezien, veel mega spinnen, rode oog boomkikkers en had ik rode mieren in mijn laarzen. Kunnen die ook weer man het lijstje nog te vinden dieren afgestreept worden.

Terug bij de boot, was het inmiddels al 22.30 uur en moesten we nog ongeveer 40 minuten terug varen naar het hotel. Her en der vielen er wat oogjes dicht, want we zijn het na ongeveer 14 dagen niet meer gewend nog zo laat op te zijn. Bij aankomst in het hotel is iedereen gelijk naar zijn kamer gegaan en waren de lichten in alle kamers zo uit. Bij ons ook, wat zullen we dromen vannacht over de schildpadden.